Sztuka indyjska od samego początku jest przepojona religijnością. Najpełniej rozwiniętą dziedziną sztuki była rzeźba. Charakterystyczne dla indyjskiej rzeźby są bardzo obfite wspaniale uformowane postaci wyobrażające życie. Na początku (zwłaszcza w buddyzmie)istniał zakaz przedstawiania podobizn, ale gdy ten zakaz przestał obowiązywać wyobrażenia Buddy przybrały postać w stylu, jak go nazywano, ?greko ? buddyjskim?. Charakterystyczna jest też rzeźba przedstawiająca żeński duch drzewa jako zmysłową, z obfitym biustem tancerkę.
W jaskiniach Adżanty znajdują się imponujące malowidła ścienne przedstawiające długi pochód postaci ukazujący indyjskie życie.
Architektura indyjska to także jakby rzeźba; wiele świątyń nie zostało zbudowane w pełnym tego słowa znaczeniu a raczej wykute w litej skale. Zwłaszcza te zbudowane w epoce renesansu: mają po kilka kondygnacji, wykończone wieżyczkami, które przypominają szczyty gór i bogato ozdobione pięknymi reliefami są naprawdę unikatowe na skalę światową.
Najbardziej znaną na świecie pozycją z literatury indyjskiej jest najprawdopodobniej słynna Kamasutra, czyli obszerny utwór traktujący o różnorodności życia erotycznego, przedstawiający bardzo obszernie techniki miłosne, pozycje seksualne. Kamasutra jest postrzegana jako tekst filozoficzny, który wzbogaca ars armandi przyczyniając się do szczęśliwego życia.
Kamasutra to jednak nie tylko pozycje seksualne, to porady o doborze partnerów, jakie środki upiększające stosować, aby być atrakcyjnym dla partnera, a nawet wskazówki jak być dobrą kurtyzaną.