Jako pedagog szkolny bardzo często goszczę na godzinach wychowawczych i prowadzę zajęcia. W roku szkolnym 2015/2016 przeprowadziłam ich ponad 50, w 2014/2015 ponad 60 , a w roku 2013/2014 już nawet nie wiem ile! 🙂
Poza całymi lekcjami prowadzę też parominutowe pogadanki, ale o tym może w innym wpisie. Wszystkie godziny wychowawcze, na których jest realizowany konkretny temat (a nie np. rozwiązanie większego konfliktu) prowadzę metodami warsztatowymi, twórczymi. Od lat większość uczniów zarówno z mojej obecnej szkoły, poprzedniej, jak i z innych moich prac bardzo cieszy się na zajęcia ze mną, a ja kocham to robić!
Sporządziłam dla Was kilka zasad, którymi się kieruję w swojej codziennej pracy dot. tego jak pracować z dziećmi i młodzieżą na godzinie wychowawczej:
Bądź kreatywny – ja sama wymyślam większość zajęć. Oczywiście inspiruję się książkami, internetem czy ćwiczeniami z różnych szkoleń, jednak nigdy nie przeprowadziłam w swoim życiu zajęć żywcem skopiowanych od kogoś.
Trzymaj dyscyplinę – absolutnie nie ma takiej opcji, by uczniowie weszli Ci na głowę. Wbrew pozorom, uczniowie potrzebują zasad i granic.
Zamień metody wykładowe na aktywizujące – produkowanie się pod tablicą nie przyniesie zbyt wiele korzyści. Istnieje bardzo wiele metod, które pozwalają uczniom uczyć się czegoś w działaniu.
Uwzględnij potrzeby dzieci z dostosowaniem wymagań – jeśli jakieś dziecko ma opinię lub orzeczenie z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej koniecznie zrób jej ksero lub skontaktuj się z wychowawcą czy szkolnym pedagogiem (mają je często do wglądu), ażeby stosować się do zaleceń w niej zawartych, np. dziecko powinno siedzieć w pierwszej ławce.
Pamiętaj o dynamice zajęć – najbardziej na świecie nuda u uczniów powoduje rozrabianie i koniec. Robiąc zbyt długie przerwy między zadaniami stwarzasz podłoże do przeszkadzania.
Zachęcaj do dyskusji – dzieciaki i młodzież naprawdę mają potrzebę wypowiadać się, zwłaszcza w sprawach życiowych. Zadawaj takie pytania, by mogli na nie otwarcie odpowiadać.
Dawaj ćwiczenia do pracy nie tylko indywidualnej, lecz także w grupach czy parach – program szkolny jest przesycony pracą indywidualną, a przecież jako dorośli będą musieli pracować w grupie. Pozwalaj im rozwijać te umiejętności.
Więcej rad zamieszczę dla Was w osobnym wpisie 🙂 Oczywiście, każdy człowiek jest inny i z każą też klasą pracuje się inaczej, jednak będę szczęśliwa, jeśli komuś z Was się to przyda 🙂
